Ohayo!
Nie mam pojęcia po raz który już to piszę,
ale znów zatęskniłam za pisaniem na blogu.
Znów chciałabym się tutaj rozmyślać..
To naprawdę świetne i wyjątkowe uczucie
wypuścić swoje myśli w świat.
Mieć świadomość, że mogę je gdzieś uwiecznić.. zapisać.
Nawet jeśli nie są czytane przez wiele osób
to uważam, że warto je uwieczniać.
Chociażby w pamiętniku, zeszycie, notesie, w notatkach
w telefonie, kalendarzu czy w laptopie, dosłownie wszędzie!
Po kilku miesiącach czy latach je przeczytać.
Uważam, że dzięki nim możemy zobaczyć jakimi byliśmy ludźmi,
jak kiedyś patrzyliśmy na świat..
co czuliśmy, o czym rozmyślaliśmy..
jak podchodziliśmy do pewnych spraw a jak podchodzimy obecnie..
czy udało nam się choć trochę zmienić?
Na lepsze czy może na ciut gorsze?
Nie sądzicie, że czasem warto się zatrzymać?
Ciągle nam się gdzieś śpieszy..
ciągle nie mamy na nic czasu..
ciągle nam się nic nie chce..
ciągle na coś czekamy..
do końca tygodnia
do końca roku szkolnego
do końca szkoły
do końca dnia w pracy..
czekamy.. na śmierć.
Nie mamy czasu żyć.
Świat biegnie tak szybko, że nie zdajemy sobie z tego sprawy.
A my razem z nim.
Czy to nie jest przykre?
Marzymy, aby być dorośli jednak kiedy nimi już jesteśmy
marzymy, aby być znów dziećmi.
Za czym my tak naprawdę gonimy?
Dlaczego się nam tak śpieszy?
Kiedy pada deszcz nasuwają mi się te i masa innych
pytań, na które pewnie nigdy nie poznam odpowiedzi.
Choć nad tym też kiedyś myślałam.
Dlaczego nie możemy poznać odpowiedzi na
nurtujące nas pytania?
Takie jak kiedy umrzemy?
Ja chyba nie chciałabym poznać odpowiedzi na to pytanie.
Sądzę, że gdybyśmy poznali tę datę wyglądałoby to
tak, jak odliczanie dni do wakacji..
tylko mniej entuzjastycznie.
Jejku, ale zeszłam na ponure tematy.
Chciałam Wam jedynie pokazać,
że czasami warto zatrzymać się choć na chwilkę
i popatrzeć w niebo...
Niby na wyciągnięcie ręki,
a w rzeczywistości tak odległe i niewyobrażalnie ogromne..
Hahah, no dobra
Koniec tych moich głupotek
Do zobaczenia, ludziki!
~Kropeczka
