Iść przez życie.... z uśmiechem :)

Hejka!
Mam nadzieję, że spodobała Wam się pierwsza część mojego opowiadania.
Postaram się w najbliższym czasie napisać kolejny fragment tej historii.

Ostatnio dostałam trochę pozytywnej energii...
nie mam pojęcia komu ją zabrałam. Jeśli znajdzie się znalazca to mu ją oczywiście zwrócę :P
Dzisiaj to ja chciałabym Wam przekazać troszkę pozytywnej energii..

Chcę się uczyć nowych rzeczy, zdobywać nowe umiejętności... po prostu chcę się rozwijać.
Chciałabym zarażać ludzi pasją...
Robić to co kocham.. to, co mi daje radość i czerpać z tego jak najwięcej...
Chcę próbować nowych rzeczy, poznawać nowych ludzi i miejsca....
Po prostu chcę spoglądać na świat inaczej niż wszyscy... z uśmiechem...
Widzieć to czego nikt nie dostrzega...
Odnajdywać ukryte piękno w małych rzeczach...
Świat jest taki piękny, pełen tajemnic i uroku....
Jednak nie chcę robić tego sama.. chciałabym się dzielić tymi uczuciami z moimi przyjaciółmi...
Choć nie mam jeszcze takiej ekipy, która potrafiłaby tak spoglądać na świat..
To wierzę, że ich kiedyś odnajdę.... a może to oni odnajdą mnie?
Chciałabym dawać ludziom radość, dodawać sił kiedy ich zabraknie.... wiary kiedy jej potrzeba,
zawsze być wsparciem i pomocom dla innych....
Jednak samej mi tego często brakuję.. to wierzę, że ja też kiedyś otrzymam pomoc.... od przyjaciela :)
Chciałabym zmieniać świat na lepsze... wiem, że nie zmienię świata, ale wierzę, że mogę zmienić .. ludzi, którzy tworzą ten świat...
Tego Wam właśnie życzę, aby iść przez życie z uśmiechem..
I wiem, że czasem będzie trudno, ale mimo tego nie zniechęcajcie się...
bo im cięższa walka tym większe zwycięstwo...

Dlatego czasami będę Wam wstawiała fotografie...
niestety nie mojego autorstwa.
Jednak chciałabym abyście spojrzeli na te zdjęcia głębiej...
i poszukali tego co niewidzialne dla oczu....

Jak myślicie co chciałam przekazać Wam przez te fotografie???

Chciałabym Wam pokazać jak inaczej spoglądać na świat....

na to co nas otacza...  wszystko jest wyjątkowe... tylko czasem nie potrafimy tego dostrzec.

Wierzę, że udało mi się to chociaż w części... 

Mam nadzieję, że Wam się podobało. 

Piszcie co sądzicie w komentarzach.

Do zobaczenia!

~Kropeczka

"Żyjemy zbyt szybko,

dostrzegamy zbyt późno.

Staramy się za mało,

oczekujemy za dużo"

temysli.pl

*Strasznie to mi się podoba, więc musiałam Wam to pokazać.

To takie podsumowanie dzisiejszego posta.

Wierzę w Was.... 

Anna Bellon "Uratuj mnie"

Hejka!
Dzisiaj chciałabym Wam polecić bardzo fajną książkę.
Bardzo szybko stała się jedną z moich ulubionych.
Czytało mi się ją bardzo szybko i przyjemnie.
Bardzo mnie wciągnęła...
Moim zdaniem jest świetna,
ma wątki romantyczne, jak również smutne i zabawne.
Wiec gorąco Wam ją polecam ;)
Mam nadzieję, że ja także znajdę takiego chłopaka,
albo on znajdzie mnie...
W każdym razie ma wspaniały charakter.
Szczerzę Wam życzę mieć takich przyjaciół wokół siebie :)

Anna Bellon

"Uratuj mnie"

Prawdopodobnie jest także druga część i nosi tytuł "Nie zapomnij mnie", ale nie jestem tego do końca pewna.

Streszczenie

Gdy zginął jej starszy brat, Maia pogrążyła się w żałobie i zerwała kontakty z wszystkimi przyjaciółmi. Podczas tego okresu Maia oddała się książkom i muzyce.

Pewnego dnia poznaje Kylera, który postanawia się z nią zaprzyjaźnić. Jednak czy Maia nie odtrąci go od siebie tak jak swoich dawnych przyjaciół? Czy Kyler ma tyle siły, aby nie odpuścić?

I czy to na pewno przyjaźń??

"Uratuj mnie" to pierwsza część serii "The Last Regret", opowiadającej o grupie przyjaciół z liceum, którzy zakładają zespół rockowy. Książka w zmienionej wersji była wcześniej publikowana na Wattpadzie, gdzie uzyskała ponad milion odsłon.

"Wszedł w moje życie, śpiewając lekko zachrypniętym głosem o dziewczynie ulotnej jak papierosowy dym"

Na pierwszy rzut oka może się wydawać to trochę dziwne, ale nie jest. Sama przyznam, że czytając tą książkę miałam mieszane uczucia. Ale bardzo mi się to podobało. Często miałam łzy w oczach, jednak były chwile kiedy się śmiałam.

Zastanawiałam się czy naprawdę wygląda życie licealistów tak jak opisują to w książce. Jeśli tak to nie mogę się już doczekać, choć pewnie będzie dużo nauki. Ale chcę być dobrej myśli :)

Mam nadzieję, że choć troszkę Was zaciekawiłam lub zachęciłam do przeczytania tej książki. Naprawdę uważam, że warto.

Do zobaczenia

~Kropeczka

Ogłoszenia parafialne :)

Siemanko :)
Chciałabym Was przeprosić, że tak długo mnie nie było.
Naprawdę bardzo nad tym boleję, bo widzę jak ten blog zaczyna umierać.
W ciągu kilku tygodni wbiliście ponad 600 wyświetleń
za co bardzo Wam dziękuję, jesteście cudowni.
Jednak jest Was już co raz mniej, co mnie troszkę nie pokoi.
Także chciałabym Wam zapowiedzieć, że zacznę pisać tutaj opowiadanie.
Tak, sama w to nie wierzę, ale mam wielką ochotę spróbować.
Jest to mój sen, który przerobiłam w opowiadanie.
Niestety nie jestem taka dobra, aby stworzyć bohaterów od zera,
więc będę wzorowała się na postaciach z Inazumy Eleven (a jakby inaczej :D).

Przez to, że zablokowali mi dostęp do internetu,
miałam sporo czasu, aby poczytać.
Wciągnęło mnie kilka książek, które na pewno Wam polecę
oraz streszczę... lub postaram się zaciekawić :)
W każdym razie mam wiele pomysłów,
ale nie wiele czasu.
Będę wykorzystywała każdą wolną chwilę, obiecuję <3

Niestety redaktorzy, potrzebują jeszcze trochę czasu,
aby to wszystko sobie poukładać.
Mam nadzieję, że to zrozumiecie.
A ja mam nadzieję, że zrozumiem dziewczyny :D

Potrzebuję jeszcze troszkę czasu.
Nie mam zamiaru zrezygnować z tego bloga,
ani z blogowania, za bardzo to kocham.

Do zobaczenia wkrótce!!

Kropeczka